ทันทีที่ถึงห้องไม่พูดพร่ำทำเพลงร่างสูงตรงดิ่งไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างเล็ก
แบบที่อีกคนไม่ทันตั้งตัวไม่รู้ไปมีอารมณ์มาจากไหนเพิ่งปล่อยไปแท้ๆ
มือหนาขย้ำร่างอวบๆไปอย่างไม่หยั่งจนอีกคนขมวดคิ้วด้วยความเจ็บน้อยๆ
ทั้งสองคนกอดรัดฟันเหวี่ยงไปถึงห้องนอนเสียงลมหายในทั้งสองคนดังไปทั่วห้อง
ชานยอลถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและของแบคฮยอนออกอย่างรวดเร็วไม่มีการเล้าโลมอะไร
รู้ตัวอีกทีแบคฮยอนก็อยู่ในท่าคลานเข่าห้นก้นรอแท่งอุ่นๆจ่อเสียบ"ม่ยากเกินที่จะเข้าไป
ถึงแม้จะไม่มีน้ำหล่อลื่นแต่มันแสบไม่น้อยสำหรับแบคฮยอน สะโพกหนาขยับเข้าออกอย่างช้าๆ
ก่อนจะเร่งจังหวะเมื่อรู้สึกว่าข้างในมันเริ่มขยับง่ายขึ้น
“โอ้ย…ซีดดด”
จังหวะการขยับสะโพกที่กระแทกแรงผิดปกติจนแบคฮยอน
ต้องส่งเสียงร้องออกมาทั้งจุกและทั้งเจ็บอีกทั้งยังโดนมือใหญ่ขยับก้นอยู่ไปมา
“ชานยอล…บะเบาๆ โอ้ยย” ร่างสูงหลับหูหลับตากระแทกไม่ฟังคำขอร้องอีกคน
มันน่าแปลกที่ชานยอลไม่ได้ส่งเสียงครางออกมาเลยสักนิด
ไม่มีการเล้าโลมไม่มีความอ่อนโยน
“อื้อออออ โอ้ยไอเหี้ยยย”
"เป็นเหี้ยไรเนี้ย”
แบคฮยอนด่าลั่นเมื่อมันแรงและเจ็บจนมือไม้อ่อนไม่มีแรงจะค้ำกับเตียง
แบคฮยอนหันหน้าไปหาอีกคนที่กระแทกเอาๆไม่สนใจ เพียงแค่เสี้ยววิที่ได้มองตากันไม่ต้องพูดก็รู้
ว่าเกิดอะไรขึ้น
ชานยอลกำลังหึงเขา...
“ไรมึง..”
“หุบปาก" น้ำเสียงเรียบๆกับการกระทำรุนแรงทำให้แบคฮยอนหัวร้อนสุดๆ
ไม่มีอารมณ์จะสำเร็จ ความใคร่อะไรทั้งนั้น
ไม่มีอารมณ์จะสำเร็จ ความใคร่อะไรทั้งนั้น
“ซี้ดดดดดด”แบคฮยอนแนบหน้ากับหมอนหมดแรงจะพยุงตัวระบมไปหมด
มันวูบวาบไปทั้งร่างกาย
มันวูบวาบไปทั้งร่างกาย
“ทำไมต้องไปต่อปากต่อคำกะมันด้วยว่ะ”
“ก็ไม่ได้คิดไรป่ะ”
“กูไม่ชอบ/อื้ออ”
เสียงครางของอีกคนดังขึ้นเมื่อโดนกระแทกอย่างแรง ชานยอลค่อยๆผ่อนจังหวะ
ถอนแก่นกายออกจากช่องทางสีแดงๆนั้น ได้จังหวะที่แบคฮยอนหันตัวกลับลุกขึ้นผลักไหล่หนา
ราบลงกับเตียงแล้วยกสะโพกขึ้นคร่อม
“กูก็ไม่ชอบเหมือนเวลาไปเอากะใครเหมือนกัน คิดว่ากูไม่รู้หรอ”
พูดจบสะโพกสวยก็กดทับแก่นกายจนมิดด้ามพร้อมกับมือหนาสองข้างที่ขย้ำก้นนุ่มทั้งนอนข้าง
“รู้ว่าแฟนกูไม่ได้โง่ และก็รู้ว่าเพราะอะไรกูถึงเป็นแบบนั้น”
แบคฮยอนกรอกตาไปมาเขินที่อีกคน รู้ว่าเขาแอบฟังอยู่ที่ประตู
แบคฮยอนกรอกตาไปมาเขินที่อีกคน รู้ว่าเขาแอบฟังอยู่ที่ประตู
“เจ๋าๆละกัน”
“ไม่เจ๋าเว้ยยยยยยย”
สะโพกสวยเริ่มจับขึ้นลงอย่างเร็วจนเกิดเสียงกระทบกับเนื้อก้องห้องนอน แรงความหึงหวง
และโมโหของทั้งสองคนต่างลงกันที่ความใคร่ของตัวเอง มือใหญ่ขย้ำสะโพกสวย
แล้วเด้งสะโพกสวนกลับ อย่างไม่มีใครยอมใครทั้งสองคนห่างจากเรื่องนี้มาพอสมควร
หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาชานยอลก็ไม่กล้าคิดจะแตะแบคฮยอนเลย
พอถึงโอกาสทีก็ไม่ใช่แค่ชานยอลเท่านั้นที่อึดอัดอยากปลดปล่อย แบคฮยอนก็ไม่ต่างกัน
“แล้วเลิกได้ปะละ” ชานยอลเบ้ปากทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตั้งหน้าตั้งตาสวนสะโพก ยิ่งทำให้
แบคฮยอนโมโหเข้าไปใหญ่ ถึงแม้จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ไม่คิดจะปรับปรุงตัวนี่มันยังไงกันแน่
เห็นอีกคนทำหน้าเหวี่ยงขมวดคิ้วร่างสูงออกสียงลุกขึ้นพลิกตัวเองให้ไปอยู่ข้างบนแทน
ทำให้แบคฮยอนหน้าเสียเพราะตัวเขาลอยกลางอากาศเหมือนจะตกเตียง
ไปอ่านฟิคต่อที่ --> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1401241&chapter=46
