“มึงร้องไห้ทำไม”
ชานยอลยังคงอดทนต่อความต้องการของตัวเองอยู่เพราะคนตัวเล็กตรงหน้าดูสภาพไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นิ้วโป้งช่วยเกลียหยดน้ำตาที่ไหลออกมาให้เป็นระยะ
“กูอาจจะหยุดร้องก็ได้ถ้ามึง...”
“โอเคๆ”
ไม่ต้องรอพูดให้จบประโยคชานยอลโน้มลงมาจุ๊บหน้าผากสวยทีนึงแล้วไล้ลงไปที่แก้มเนียนลงต่ำไปที่ซอกคอดูดดึงเบาๆเป็นรอยแดงเล็กน้อยที่นานๆไปมันอาจจะช้ำ
มือหนาถอดเสื้อยืดคนตัวเล็กออกแล้วเขวี้ยงลงข้างเตียงแล้วจัดการก้มลงดูดดึงและกัดที่ยอดอกระหว่างนั้นชานยอลก็ได้ยินเสียงจังหวะหัวใจของคนตัวเล็กที่มันเต้นแรงมากจนหน้าตกใจไม่น้อย
“อ๊ะ”
เสียงหวานครางออกมาเมื่อลิ้นร้อนๆวนรอบยอดอกอย่างน่าหวาดเสียว
มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกเลยละ
นิ้วใหญ่เริ่มเกี่ยวกางเกงออกข้างนอกและข้างในออกพร้อมกันๆเผยให้เห็นแกนกายเล็กที่เด้งขึ้นมา ดูท่าทางเหมือนมันจะเด้งขึ้นมานานแล้วด้วย ปากหนาจัดการกอบโกยแกนกายเข้าปากขึ้นลงประกอบประเสียงจ๊วบจ๊าบดังระงม
“อือออออออ...”
แบคฮยอนเริ่มครางดังขึ้นมาคนปร่นเปร่อเริ่มเพิ่มความเร็วขึ้นผะโงกขึ้นลงอย่างชำนาญและค่อยๆถอนปากออกมาเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรออกมาเลอะปากเขาไปหมดและกลืนมันลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ
ชานยอลยันตัวกลับมาคร่อมคนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนหอบอยู่มือหนาลูบเหงื่อที่ใบหน้าอย่างอ่อนโยนและเอ่ยถามไถ่อาการ
“หายยัง”
“หายแล้ว” ชานยอลคิดไว้ไม่ผิดจริงๆว่าแบคอยอนเกิดอารมณ์อย่างว่า
“แต่...” เสียงหวานเอ่ยอย่างอ่อนแรงทั้งเหนื่อยหอบตาก็จะหลับเต็มที
“มึงไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”
ชานยอลกระตุกวาบไปทั่วร่างกายไม่คิดว่าประโยคนี้จะหลุดออกปากแบคอยอน
เขาว่าเขาว่าเข้าใจตรงกับแบคฮยอนนะ เข้าใจว่าแบคฮยอนจะสื่ออะไร
“จะให้กูเอามึงเหรอ”
“อือ”
แรงอารมณ์มากมายเป็นตัวสั่งให้แบคฮยอนพูดตรงๆไปแบบนั้น ไม่สิถ้าคิดจริงๆตอนนี้แบคฮยอนรู้ตัวหมดว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างแต่เขาควบคุมมันไม่ไหวจริงๆ
“หนักแล้วมึง”
พูดไปงั้นๆแหละแต่จมูกก็ซอกดมความหอมจากซอกคอขาวอย่างหลงไหลกดลงซ้ำรอยเดิมอีกครั้งและเพิ่มรอยใหม่ที่นึง ชานยอลจัดการตั้งขาแบคอยอนเป็นรูปตัวเอ็มและค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปในทางคับแคบที่เพิ่งโดนเปิดเป็นครั้งแรก
“โอ้ย”
แบคฮยอนร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อนิ้วที่สองเริ่มเข้าไปและขยับเข้าอออกเพื่อขยายทางให้พร้อมกับสิ่งที่ใหญกว่า มือเล็กขย้ำผ้าปูที่นอนจนผ้าหลุดออกมาแสดงถึงความเสียวซ่านแบบสุดๆเมื่อโดนจุดกระสัน
ไม่รู้ชานยอลเอาเวลาไหนไปถอดกางเกงรู้ตัวอีกทีแกนกายใหญ่แท่งร้อนก็เตรียมจ่อทางเข้าและค่อยๆยัดมันเข้าไปอย่างยากลำบากส่วนแบคฮยอนรู้สึกสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาต่อมน้ำตาเริ่มทำงานอีกรอบ
“ฮืออออเจ็บ”
ในที่สุดก็ยัดเข้ามาได้จนมิดดามขาเล็กๆสั่นด้วยความทรมานชานยอลเห็นก็อดสงสารไม่ได้แต่จะทำไงได้มาถึงขนาดนี้แล้ว มือใหญ่สอดประสานกับมือเล็กแล้วค่อยขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆรอดูจังหวะว่าคนใต้ร่างจะหายจากอาหารเจ็บปวดเมื่อไหร่จะกระแทกทันที
“อ๊า”
เมื่อเกิดเสียงครางขึ้นชานยอลเริ่มกระแทกแรงและเร็วขึ้น มือใหญ่คลายจากมือเล็กมาจับขามาพาดท่อนแขนแล้วอ้าให้กว้างกว่าเดิมทำให้กระแทกโดนจุดเสียวของแบคฮยอนเต็มๆ
“ซี๊ดอ่า...”
ชานยอลสูดปาดซี๊ดกับความคับแคบที่ตอดรัดเขาจนเสียวสุดๆ มือใหญ่จับขาเล็กมาคล้องเอวเอาไว้แล้วจึงโน้มตัวยันมือยันกับผืนเตียงแล้วลงสะโพกให้หนักและเร็วแรงกว่าเดิม
“อะ อ๊ะ จะ จูบหน่อย”
คำพูดของแบคฮยอนกว่าจะออกมาแต่ละคำชั่งยากเย็นแต่ชานยอลก็ทำตามอย่างง่ายดาย ริมฝีปากสองคนดูดและดึงเข้าหากันอย่างโหยหายส่วนด้านล่างก็ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่องเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเห็นภาพสีขาวอยู่ร่ำไร่ก็ถอดจูบออกมาและจดจ่อกับการกระแทกกระทันสะโพกอย่างรวดเร็วแล้วถอนแกนกายออกมาชักน้ำออกมาใส่หน้าท้องแบนราบของคนตัวเล็กที่นอนหอบอยู่เพราะเขาก็พิ่งปลดปล่อยไปไม่นาน
“อื้อ ทำไมไม่แตกในมันเลอะ”
คำพูดที่ฟังดูน่าอายออกจากปากแบคฮยอน และดูจากคำพูดแล้วเหมือนจะสร่างและมีสติมากขึ้น
“เช็ดเลยยยยยยย”
“หึ”
ชานยอลกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปให้ลิ้นร้อนเลียหน้าท้องแบนราบทำความสะอาดทั้งคราบตัวเองและคราบที่คนตัวเล็กปล่อยออกมา
“อือ....อ๊า ”
เสียงครางดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อลิ้นร้อนๆยังคงทำความสะอาดหน้าท้องแบนราบ
ชานยอลคิดในใจว่าถ้าตื่นมาตอนเช้าคงโดนแบคฮยอนด่ากระจายหรือไม่ก็อาจจะเงียบไปเลย
ถ้ารู้ว่าตัวเองโดนอะไรบ้าง
#มึงและมึงเท่านั้น
กลับไปอ่านฟิคต่อที่.. http://writer.dek-d.com/pin_naruphorn/writer/viewlongc.php?id=1401241&chapter=22
